Gedurende vele maanden is als groep gewerkt aan het ontwikkelen van een stevige maar lichte kraan. In de rol van projectleider is, met de hulp van de groepsleden, veel talent en inspanning in dit product gestoken. De start van dit project verliep niet zonder uitdagingen. Samen met een andere groep zijn diverse verslagen opgesteld, zoals een Plan van Aanpak, een Programma van Eisen, ontwerpverslagen en meer.
Om te beginnen met het ontwerp, zijn als groep diverse concepten uitgewerkt. Op deze concepten zijn verschillende berekeningen toegepast om te bepalen welk concept het meest geschikt was. Vervolgens is het beste concept verder in detail uitgewerkt. Het ontwerp is aangepast en berekend welke materialen voor welke onderdelen geschikt waren. Het eindconcept is in SolidWorks, een 3D-modelleerprogramma, gemaakt om eenvoudig technische werktekeningen te genereren voor de uiteindelijke constructie van het vakwerk.
Er is gekozen voor de lichtst mogelijke kraan, met een gewicht van slechts 1,31 kilogram. Tijdens het ontwerp is een schuine basis gebruikt omdat dit materiaal bespaart en de kans op knik vermindert. De kraan is opgebouwd uit drie basispunten: twee drukstaven en één trekstaaf. Om knik te voorkomen bij de drukstaven zijn verstevigingen aangebracht die deze staven ondersteunen.
Het compacte concept en de dunne staven zijn ontworpen om een draagvermogen van 100 kilogram te bereiken met de lichtst mogelijke kraan. Er is gebruik gemaakt van een unieke trekverbinding, waarbij de verbinding achterop de kraan om de stalen L-staaf is gewikkeld met een lus. Deze verbinding maakt een eenzijdige trekverbinding in het midden achterin mogelijk. Omdat de stalen L-staaf van 5 mm dikte niet zal knikken bij de beoogde belastingen, is dit een ideaal aangrijpingspunt voor de trekstaaf.
Het resultaat was indrukwekkend: de kraan kon 154 kilogram dragen zonder doorbuiging of overschrijding en gaf pas mee bij een belasting van meer dan 180 kilogram.
